İçimde kırık bir aynadan seken mağrur keder
Bildiğim tüm kelimelerde, söyleyemediğim, söylemeye yanaşamadığım
Ve sesimi kısmak istercesine durup gözlerime bakıyor.
Sonsuz baharın titrek şarkılarında bekliyorum bu yüzden
Bu sebeple sağanaklara bir ben tutuluyorum.
Dokunamadığım tün notalarda ıslanıyor saçlarım.
Her bir damlada, veda ettiğim gamları taşıyan soluk melekler
Beni bu kapkaranlık gecelerde neden bir başıma bıraktı?
Neden güneşin teninde dolaşan bu soğuk eller
yitip gerilerde unutulan yazlarda ısınamadı?
Gölgem serin işte, nefesim serin
Ve kışlar taşıyorum ruhumu koyduğum her bir pencereye
Perdeler kapalı, havalar kapalı
Yalnızlık sayacımda binlerce rakam
Saliseler yetişemiyor bu hıza.
Değişim birkaç çizgiden, tüm ruhuma yayılıyor
Ve kafesimdeki paslı çarklar karnıma düşerken
Benden kalanları taşıyan yansımalar da
O çatlaklar arasında tüm ışığını yitiriyor.
Ve sonunda o keder
Tüm şatafatını gömüyor kemiklerimin arasına…
