İyileşmiş hissediyorum kendimi,

Acılarımı anlatmış o şefkatli ellere, ellerin çektirdiğini etmişim şikayet.

Buz gibi kanatlarımda hissediyorum devayı bulmayı,

Bir çırpıda havalanıyorum, başa çıkamıyorum zira, birine muhtaç olmanın acı hissiyle.


Yeterim diyorum kendi kendime,

Belki de yalnız bir martı olmam gerekiyor, 

Rüzgarı sırtlar uçarım bir başıma,

Kışın göçmem; kalırım huzur bulduğum yerde.

Hem mevsimin beyazlığını neden sevmez diğerleri anlamıyorum,

Tüm kusurlarımı örten; ince, ak bir örtüye neden hayır diyeyim?


Farkındayım, biliyorum yapmamam gerektiğini,

Ama sindiremiyorum işte, alıp da başımı gidemiyorum bu diyarlardan.

Aklıma geliyor son durağım,

Dönüyorum gerisin geri, çırparak kanatlarımı deliler gibi,

Yine buz kesilen yüreğimi ısıtması için,

İnce örtüyü de delip geçen, güzel kardelenime..