Her gün hasta bahçemin cılız kedilerine bakarken
Dünümü dünde unuttuğum ne varsa
Şimdi nisanın son yağmurlarıyla yüzüme çarpıyor.
Balkonun bahçeye uzanan basamaklarında,
Bahçenin kırık kapısından karşı sokağa...
Gözüm nedendir karşıda duran
Çöp konteynerine çarpıyor bugün.
Başka bir satırda toprağa bıraktığım ciğerimin yanına, yeni bir yarımı koydum.
Kaybı her gün çoğalan bahçemin
Kimsesiz dallarına bir satır iliştiriyorum.
Pencereden şehrin ufak ışıklarına dolup
Her akşam aynı saatte yanıp sönüyorum.
Rengi gittikçe açılan saçlarıma değiyor gece.
Gecemi düne katıp sabaha uyanmayı diliyorum.
Sabaha yeni bir kayıp yaşamadan
Geçen bahçeli bir evin hayalini kuruyorum.
"Bahçesinde ebruli, hanımeli açan
bir ev..."
Ve "bir dev gibi sevmek" istiyorum.
Elbet sabaha açılacak bu şehir.
Yanıp sönmeyi kesecek her ev.
Bir Nazım dizesinde sana koşarak,
Ve ben iyileşen bahçemin
Cılız kedileriyle beraber,
Papatyalar toplayacağım.
Rengi kırmızıya dönünce saçlarımın,
Kordon'da buluşalım.
