Yapraklar süzülüyor yukarıya doğru

Dallar gökyüzünü kesmek istiyor

Çiçekler nakış nakış işliyor baharı

Ruhumda siyah gül goncaları

Derinlerimden çıkmak üzere

Bir kurşun var

Elimi sürmek istemediğim

Nicedir taşırım vücudumda

Başka ellerden sakladığım 

Bir acı var ruhumda

Doğduğumdan beri benimdir

Bir çizgi var

Üstüne basmaktan çekindiğim

Son basamağıymış hayatımın

Bir silgi var

Kara lekeleri silemeyen 

Ellerimde sayfanın baskısı

Kaderimin sözcükleri geçmiş

Yırtılmış sayfa, delinmiş

Bir çığlık var

İçimde bastırdığım 

Bir ben varım 

Arta kalan 

Ardında biten.

Bir şehir var

Gözden düşmüş

Küçülmüş sözcüklerde

Bir ev var 

Sahipsizliğine kuşların sahip çıktığı 

Bir şiir var

Söylenmemiş hiç okunmamış 

Bir kitap var

Sonra okurum dediğin ama hiç okumadığın 

Bir hikaye var 

İçinde hiç bilmediğin 

Bir saat var 

Ertelediğin 

Bir son var

Yok sayarak kabullendiğin

Bir şey var 

Adını hiç koyamadığın.


Büşra Ayülkü