Yapraklar süzülüyor yukarıya doğru
Dallar gökyüzünü kesmek istiyor
Çiçekler nakış nakış işliyor baharı
Ruhumda siyah gül goncaları
Derinlerimden çıkmak üzere
Bir kurşun var
Elimi sürmek istemediğim
Nicedir taşırım vücudumda
Başka ellerden sakladığım
Bir acı var ruhumda
Doğduğumdan beri benimdir
Bir çizgi var
Üstüne basmaktan çekindiğim
Son basamağıymış hayatımın
Bir silgi var
Kara lekeleri silemeyen
Ellerimde sayfanın baskısı
Kaderimin sözcükleri geçmiş
Yırtılmış sayfa, delinmiş
Bir çığlık var
İçimde bastırdığım
Bir ben varım
Arta kalan
Ardında biten.
Bir şehir var
Gözden düşmüş
Küçülmüş sözcüklerde
Bir ev var
Sahipsizliğine kuşların sahip çıktığı
Bir şiir var
Söylenmemiş hiç okunmamış
Bir kitap var
Sonra okurum dediğin ama hiç okumadığın
Bir hikaye var
İçinde hiç bilmediğin
Bir saat var
Ertelediğin
Bir son var
Yok sayarak kabullendiğin
Bir şey var
Adını hiç koyamadığın.
Büşra Ayülkü
