Yağmur yağıyor karanlık şehrin gövdesine
Kitap okuyorum ben, genzimde bir yankı.
Yağmur yağdıkça kelimeler ele geçiriyor geceyi.
Satırlar arasında varlığımı sorgularken
Geceyle beraber yok oluyorum.
Yağmur yağıyor, şarapla karşılıyorum damlaları,
Masamda mum, şarap ve kadeh
Karşımda sen.
Sinsice dolarken kadeh, gül rengini yitiriyor birlikteliğimiz.
Mum yanarken, belleğim sineye çekiyor ikimizi.
Sarhoşluğumu kaybediyorum, seni yitiriyorum avuçlarımda.
Masada yanan mum ve ışığı, kadehin gölgesi, sen ve ben.
Gecenin düpedüz sahtekârlık ettiği zamanda,
Mum sönüyor, biz kalıyoruz.
Kadeh, gölgesi, sen ve ben.
Kırılıyor kadeh, yok oluyor gölgesi de.
Yağmur yağıyor, ikimiz varız gecede.
Sen durmayıp gidiyorsun, yağmur durmuş.
Kelimeler geçerliliğini yitirmiş, bulutlar çekilmiş
Ben kalmışım.
