Bana ilham verdin.
Her santim sevgiye;
düşmeye,
moraran dizlere—
Bunun için
sıcak ağzın olan silahı
yumuşak bir dille öptüm.
Katlandım.
Bekledim.
Çünkü bazen,
neden böyle
sevdiğini anlayamaz insan.
Sevgi—
bir tercihten fazlası:
bir kader,
bir zincir,
damarlarında
başkasının kanı dolaşması,
kalbinin etrafını
o ellerin kenetlemesi.
Bu bir esaret mi,
hakikat mi?
Kim bilir?
Sevgi hep bir yerde saklanan:
göğsündeki ağrıda,
öpücüklerin
acı tatlı izinde.
Ve bazen,
sırf istediğin için değil,
yalnızca başka birine
ait olduğun için.
Sır gibi buluş;
hem yıkım,
hem kurtuluş.
