Bir ışık kapanırken boş odalarda sesi nasıl yayılır fark ettin mi? Öyle yayılıyoruz bazen. Bilmeden etmeden dört tarafını sarıyoruz dünyanın, dünyamızın. Seviyoruz, mızmızlanıyoruz bazen, acılı şarkılarda buluyoruz kendimizi ya da yazarken bir gece vakti. Aklından ne geçiyor insanın yalnızken, bilirsiniz hepiniz, vardır hepinizin bir izi bu hayatta. Dağıttığı, kırdığı hatta yok ettiği. İnsan olmak bedellerle oluşuyor bazen, bu bedeli öderken kaç insanın göz yaşının sebebi olduğumuzu bilmiyoruz. Biz bu lanet dünyaya kaybetmeye gelmişiz, canımızı bile. Ama farkında değiliz kazandıklarımızın, anlamamız için gerekiyor yüzleri dağıtmamız.
O yüzden soruyorum size, bir yüzü yaşarken çizmek için ne kadar bakmalısın?
