Herkes kendi labirentine doğar
Ama dünya herkese eşit döner
Döndükçe kimini mazlum
Kimini zengin eder
Herkes hayata merhaba der
Zâlimi, mazlumu
Zâlime hırsı zulm eder
Mazluma umudu
Bazen insan ecelini kendi seçer
Çünkü hayat yalnızca ölülerle dans eder
Merhaba
Ne kadar karanlık biraz ışık eder?
Gece her mevsim ucuzdur gündüzden
Çeyrek asır kaç gündüz eder?
Tek servetim karanlıktır
Bir de iki çekmeceli şifonyer
Üstünde bir kitap ve başucu düşlerim
Cam kadar gösterişlidir lakin kırılmaz
Küçülmez veya eksilmez babamın sözlerinden
Neyse odur bir hayal asla yontulmaz
Dert akar çekmecemin gözlerinden
Fakat kendi düşleyen ağlamaz
