Biraz küçüğüm biraz büyük
Bana çocukluğumdan enstantaneler göster
Dizimin kanadığı ilk günü
Seni gördüğüm ilk günüm
Dünüm ve bugünüm
Saçlarının kıvrımlarına dolandı
Sen bulutlardasın
Ben gök mavi gözlerinin telaşesinde
Ayaklarımı durduramıyorum
Kaçış yok gülüşünden
Kaosun hakimiyetindeyim
Sen onca mavi, onca güneş gülmesi iken
Karanlıkların esiri kalbim
Zarafetinin karşısında boynu bükük şiirlerimin
Ne vakit çıkıp geleceksin şiirlerimden koynuma
Ruhuma bir pencere açmalı gökyüzün
Lakin boğuluyor hislerim ve şiirlerim
Dönüşü olmayan bir yolun eşiğindeyim
Bu yolda ne sen varsın ne ışık
Açık saçık perişan
Sersefil bir karanlığa yürüyorum
Tut kolumdan
Aç kanatlarını
Çekip çıkar şu et yığını bedenimden ruhumu
Yorgunum,
ve bana bir sen bahşedebilirsin sonsuzluğu…
