Kıvrılıyor gömleğimin yorgunluğu.
Bir güne daha tahammülüm yok.
Geçen bir güne daha tahammülüm yok.
Emeklerim duvarların boyası gibi dökülüyor.
Gidip geldiğim yolların,
Camlara yasladığım başımın,
Arkada kalan ağaçları, otomobilleri, insanları izleyen gözlerim,
Yorgun.
Ve bu yorgunluk,
Boşa giden zamandan başka bir şey değil.
Zaman aktıkça…
Ruhu çekilmiş bir robottan başka bir şey değilim.
Yarınlarım,
Astığım ıslak çamaşırlar,
Biçimsiz, karmaşık mandallar gibi.
Çamaşır suyu kokuyor,
Ruhumdan çekilip alınan umudum.
Dünyada artık rastgele düşüp,
Yuvarlanan bir para gibiyim.
