Sonumuza yaklaşıyoruz.

Bekleme cesaretimi bir karganın gagasına kaptırıyorum.

Yılgınlıkla birlikte toparlayamadığım şeyler var.

Öyle şeyler var ki içimde bitti derken yeniden suluyorum.

Ve artık seni anmıyorum.

Adını söylemiyorum.

Yüzüne bile bakmıyorum aynadan.

Kangren olmuş aşkını kesip atıyorum ve senin haberin yok kalan olduğundan.

Ben gidiyorum.

Ellerim gidiyor, gülen yüzüm gidiyor, biz gidiyoruz.

Bu şiir bitiyor.

Son mısralara bir kere daha sıkıştırıyorum seni ve artık,

İnan bitiyor çünkü parmaklarım sana uzanmıyor.

Beni bir yokuş dolusu yordu senin nefesin,

Senin nefesin bir benim soluğuma değmedi.

Iskaladım aşkı biliyorum.

Bu sayfa kapanıyor.

Ben gidiyorum.


Bu şiir bitti.

Vazgeçiyorum.

Vazgeçmek zorunda bırakılıyorum.