Henüz tamamlanmamış şiirlerim vardı

İçinde sen olmayan

Birden hava karardı

Bilirdim güneşin yeniden doğacağını

Bizim buralarda kar yağmaz

Hava çok sık bozmaz

Ve kapı çalındı

Açtım... Daha on yedi yaşındaydım


Bütün şiirler şarkılaştı

Üstelik içlerine sen karıştı

Doldu taştı...

Bilmezdim güneşten başkasının yakacağını

Bizim buralarda aşk tutmaz

Ve de nihayetinde kimse sormaz

Sıcak bir yağmur bastırdı dizelerime

Yandım... Daha sen yaşındaydım


Tutuştu dizelerim

Senden kalma bir ıslaklıkla

Boyadın beni boydan boya

Bildirmeden geri çıkmayacağını

Bizim buralarda iz kalmaz

Yazdığım şarkılar hiç susmaz

Bir rüzgar eser diner ardından kalmaz eser

Sanırdım... Belki de tam bin yaşındaydım


İklime kilit vurulmuyor

Tıpkı sen gibi önceden belirsiz

Yüzüme çarptığında da sessizce kaçtığında da

Bilirdim güneşin yeniden doğacağını

Bizim buralarda güneş hapsolmaz

Lakin bir gün doğar da kimse yüzüne bakmaz

Ve kapı kapandı

Ağladım... Belki de son yaşımdaydım


Belki bir şiirdi belki bir kitap

Yakıp geçtiğin hatıra bitap mı bitap

Sönerken ışığının ardından bileklerimde ömürlük armağan

Bilemezdim... Birinin cehennemden daha çok yakacağını

Sizin oralarda aşk hapsolmaz

Güneş doğdukça çiçekler solmaz

Diye duydum...

Sustum... Galiba ben hiç yaşamamıştım.


15.08.2013