Kavrulur varoluşun yardakçıların ellerinde
Sefer taslarında taşırlar onlar ruhlarını
namluların tozla doldu kardeşim,
Barut kıvranıyor fırlamak için pençesiyle.
Yoğrulur her yiğit bir bilmecenin düğümünde,
Çaputtur yaralı kuşa umut ettiren sargı,
Hudutlar çoğalıyor inandıkça gözbebeklerimde.
Dağlık bir ormandır bir kibritle tutuşan yazgım.
sürüleriyle süzülen bir çobanın kurta bakışıdır aşk,
Tövbeler küfürdür her tereddütünde
Ellerim tutmak için yaratıldı, bırakmak için değil!
Tebessüm bir ölümdür zihnimin döşeklerinde.
