Ne çok mumlar erittim bugün
Ne çok savaşlar verdim kendi içimde
Hepsi bi' hiç uğrunaydı sanki
Hepsi içimde bir türlü erimek bilmeyen buzların ateşle savaş belirtisiydi aslında
Akılla kalbi hep ayrı tutar insan
Gerçek bi' yanılsamadır oysaki
Yalanla gerçeğin bir olması gibi
Mantık ve duyguların bir araya geldiği zaman nötr hale gelmesi gibi
Tam kaybetmiş gibi değil de tekrara düşme korkusu var sanırım benliğimde
Ya da nasıl denir
Yeniden başlayamama yeniden hayat bulamama tedirginliği kaplamış bedenimi
Kendi üzerime yazmam da buradan geliyor sanırım
Cesaretim mi yok, yoksa gerçekten kopmuş bir vaziyette miydim bilmiyorum
Bedenimle ruhum arasındaki mesafeyi nasıl anlatayım ki
Anlatmaya değer mi onu da bilmiyorum
Bilinmezlik sahiden derin bir çukur.
