Şimdi susuyorum

Belki çölden bahsediyorum

Bazısında hüzünden

Kara coğrafyama çöken

Ruhumdan kopan her dem

Bıçak gibi kesiyor derimi kendimden!

Şimdi nereye dönsem başımı, bulamayacağım seni

Bunu bilmek kederin kendisi zaten.

Yitecek umutlarım

Ama korkmayacağım

Derler ya en evvelden beri kulağıma

Her günün sabahı zifiri karanlıkta saklı.

Duracağım şimdide.

Düne geç kaldım ve yarına henüz erken

Şimdiyi neşe edeceğim kendime