Zihnimi bulandıran

Kirli ellere sahiptim

Akranlarım yaşarken

Ben her şeyi terk ederdim.


Küçük bir çatı katı, gibi

Dar ve köhneydi yüreğim

Sığdırabildiğim kim varsa

Zamanın içinden çekip alır

Mandalina ağacının gölgesinde beklerdim.


Bu bekleyiş

Yaşamın ötesinde kalmış

Yarım binaların ve 

Yarım insanlarındı.


Az evvel bir mermi

Her elleri cebinde gezen

Tutsak gölgelerin

Ayak basmaya çalıştığı yerlerde

Yüreğime düştü.


Ben hiçbir şey hissetmeyen,

Ölülerin şehrinde kraldım. 

Ve bu kutuplardan, dizlerime kadar çektiğim yalnızlık

Bir gün son bulacaktı, emindim.


O gün,

Bu vücuduma hap solmuş dudaklarım 

Savaşların arasından sana seslenecek

Fakat sen bir başkasını

Öpüyor olacaksın…