gece oluyor ve her şey güzelliğini yitiriyor

bazı geceler hayat kalbimde büyük yaralar açıyor

yaralarımı sarmıyorum çünkü görün istiyorum

her şey o kadar da normal değil, hiç olmadı

bakın kanıtı burada.

kalbimde kapanmayan yaralar açıldı

çoğunu siz yaptınız

hala da açılmaya devam ediyor, lütfen durun

bir suçlu aramıyorum artık, hepimiz suç ortağıyız

hepimiz birbirimizi kırıyoruz

üstelik hep de bir başkasını suçluyoruz

kimse dönüp de kendine bakmıyor

kimi kırmışım, kimi üzmüşüm diye soran yok

herkesin dilinde bir kırıldım hengamesi

dert bizimse kucaklamak ne kolay

başkasının derdine en büyük düşman biziz oysaki

başarı bizimse övünmek ne kolay

başkasının başarısına en büyük gölge yine biziz halbuki

herkesin ağzında bir saygı lafı

kim kime saygı duyuyor da saygısız diye bir hakaret var


bir sürü endişem var hayata dair

her şeye geç kalmış gibi hissediyorum en basitinden

sonra kim kime yetişmiş ki sen geç kalasın, diye düşünüyorum

sıradaki derde geçiyorum.

sonraki en büyük endişem insanlar zaten

bazen en büyük hatamın doğmak olduğunu düşünüyorum

sonra hayattaki en büyük hatanın doğmak değil de

bir hata aramak olduğunun farkına varıyorum

bir hata, bir işaret ararken kaçırıyorsun hayatı

hani bir söz vardı ya

"hayat otobüsün bir camını izlerken diğer camından kaçırdıklarından ibarettir." diye

öyle belki de.

kovalarken bir şeyi,

kaçırmışsın her şeyi.*