Ya bu kadarı yeterse? Üzerinde karabulutlar taşıyan o insana mutluluğun, aşkın güneşi armağan edildi mi, o içini ısıtan yerde kalakalır mı? Bilmiyorum... Hayatımın tüm duygularını tekrardan yaşıyorum. Çok mutluyum, bir o kadar da enerjik. Vücudumun kaldıramadığı bir mutluluk. Peki ya burada kalırsam? Bu mutluluk bana yeterse? Sevdiğim insanların, bana değer veren insanların yanında olmak, geleceği düşünmemi engelliyor. Aklım bulutlarda, durduk yere severken bu hayatı, sebepler arıyorum. Sonra diyorum ki sevilmek bu kadar güzelken nasıl sevmem bu hayatı? Fakat korkuyorum, tüm bu sular çekildiğinde birinkintisinde çırpınan balık olmaktan. Kendimi tutamadan yaşıyorum. Korkularımı ve hatalarımı göremeden sadece bir akıntıda sürükleniyorum. Halimden memnun ve korkarak.