Ellerin karanfil kokuyor
Oysa sen hâlâ papatyaları seviyorsun
Ve bir de mor çiçekleri, menekşeleri.
Bu ne demek biliyor musun?
Usulca, kaybolan bir geçmişe dönüyorsun
Rüzgar dolanıyor kıvırcık saçlarında
Ve gülüyorsun
Etrafımız mavilik, deniz, yosun
Bu ne demek biliyor musun?
Her şey evrilip değişir sanıyordum
Her çiçek sapına eğiliyor nihayetinde
Ben hâlâ karanfil kokuyorum
Ellerim, dudaklarım, sigaram
Bu ne demek biliyor musun?
İçimizde bir çiçek sevdası tütüyor
Küçük çocuk büyüyor, şarkılar dolanıyor dilimize
Gün dönüyor; kaç umut eder bu?
Adı yok mu bunun?
Her neyse de, şu avuçların.
İçim kıpır kıpır, bu ne demek biliyor musun?
Abdullah Kızıl
2021-06-24T11:28:45+03:00Değerli yorumlarınız için teşekkür ederim.
Ertuğrul Efe
2021-06-23T10:52:45+03:00Bence bazı soruların ucu şiirde de açık kalabilir bu şiirde olduğu gibi ancak bir okur olarak hep aynı soruyla karşı karşıya kalınca sonunda da olsa bir cevap bekledim. İçinde bir şeyleri sorgulayan şiirleri seviyorum, bu yolda başka şiirlerini de okumak isterim
Reyhan Polat
2021-06-23T10:48:13+03:00Evet, sorduğunuz soruları şiirin içinde beğendim ben ama Yasemin'e katılıyorum. Bu soruları ister açık ister kapalı bir anlatımla süsleseydiniz daha iyi olurdu. Ellerinize sağlık.
Yasemin Çargıt
2021-06-23T10:31:37+03:00Bölümler uzun olmadığı için biçimsel anlamda büyük bir kusur yok bence. Yalnız sorduğunuz soruların cevapsız kalmasını istemezdim. Okuyucu neyi kastettiğimi zaten anladı diyeceksiniz, evet muhtemelen anladı ama bu yöntem daha çok romanın öykünün olmalı bence. Kaleminize sağlık.
poetae pactum
2021-06-23T10:00:56+03:00Okurken zihnimde kendisini canlandırabilen şiirler çok az oluyor. Bu başardı. Tebrik ederim kardeşim.