Buluşurduk da belki,

Kapkara bulutlar göğü,

Tutulmayan sözler de gönlümüzü kirletmeseydi.


Yine aynı bankta,

Düşlerimizin hatrına,

Oturur dinlerdik bu şehrin derdini.


Tramvay durakları,

Hatta nöbet tutan köpekler,

Anımsatırdı en güzel anılarımızı.


Her kaldırım, her bir duvar yazısı,

Birbirimize yazdığımız mektuplardı.

Hiçbir zaman okunmayan.


Her şey yeniden başlasaydı eğer,

Sanırım bu şehir olurdu yine,

Bu şehirdi bizi bize hatırlatan.