Leyl, gecenin en karanlık yeri.
Yaşam ve ölüm,
buğday başakları, yasaklı elma,
karabasan köyler, bıçak izi bir yara.
Yaşamın bir yüzü, yarısı ölümün,
Leyl, kursağında su tutan serçenin geçmeyen ürpertisi.
Lekesiz, kan ter içinde devşirme çocukluğuyla,
soluk güllerin nefesini ıslatır.
Yaşam ve ölüm,
git ve kal arasında;
Leyla,
el değmemiş bir sayıklama.
Bak Leyla,
bak bu coğrafya,
devrilen katarlar, beyaz tülbentli analar,
Batı'ya doğru gittikçe dağılan sis,
dağlara çıktıkça dağılan saçların,
kırışan alnım
kırılan gönlüm.
Ben seni zirvedeyken bir düzenli atlastan söktüm.
Leyla, yaşam bir yana
ölüm bir yana.
İncinen bu gökyüzü altında,
ellerine gölgeler düşüyor, görüyorum.
Ellerin üşüyor, görüyorum.
Durup meridyenler arasında alev taşımış sayıyorum kendimi.
Durup bir aleve sarıyorum kendimi.
Leyl diyorum bir şiirin sonuna.
Birbirine benzeyen şehirlerden,
yalın ayak hiçlik yontuyorum.
Kim-se a-yıp-la-mı-yor be-ni.
Kaç sokak eskittim,
bir içsel savaş bu
kurşun askerler erittim.
Artan rotasızlığım,
çağrılmadan gelişlerim,
arsızlığım,
ve çağrılmadan gelişlerim,
bıraktığım yerden devam edişim.
Döngüsü özüne hasret yalnızlıklar çekiyorum.
Leyl yazıyor kâğıda doğuştan sessiz bir kadın.
Tutup gecenin en karanlık yerine yoruyorum.
Safımı belli ettim,
ben bir uzun caddeyi,
eprimiş kalbimle geçiyorum
sigaramdan içiyorsun.
Kalıp, yaranı acemice gizleyişini seyrediyorum.
İnceliyor ve kayıp gidiyor ayaklarımın altından
kader denen köprü.
Leyl deyince susuyorum,
anlıyorum ve kayıp gidiyor ellerimin arasından
acısı parçalanan yüzü.
Ölüm, uzunca bir yaşamdan sonra...
Leyl! diye sesleniyorum boynumda gevşeyen ipe;
bir içsel savaş bu diyorum,
kurşun askerler erittim.
Muğlaklaşınca sonra ağzımdaki mühür,
Leyl adında boğuk bir ses oluyor.
Ne kaldı?
Cebimde kırmızısına küskün kurumuş gül yaprağı,
yaşıyor olması imkânsız,
ölüm kaplamış atlasını.
Bak lütfen sen öyle değilsin,
bu bıçak esmerliğini kesmez.
Benim sırtımda çekingen bir çarmıh,
ikimize de jilet oluyor.
Bilmiyorum, belki birimize daha derindir kesikleri.
Leyl bunlar sekiz puntoluk delilikler,
kanlı birer portre, hatalı verilen adres, içilen zehir.
Yaşam nedir ölümün yanında?
Bomboş dökülen sokaklarda,
bir baştan diğerine bataklık, lügatte neyin tasviridir?
Zarfsız gönderilen bir mektuptur bu.
Hatırla, denize ulaşamayan sancılı ırmaktır.
Leyl bak ben meridyenler arasında alevler taşımış sayıyorum kendimi.
Durup bir aleve sarıyorum kendimi.
Ölüm bazen soluklaşır bir yaşamın duldasında,
Leyl derim bu zarif çığlığa.
Kırılan ayna,
yüzümün kesiklerine acıyarak bakma.
Leyl
derim
bu
zarif
vedaya.
