Bünyemin yüzde doksan dokuzu
kalpten oluşuyor benim.
Ve şu anda ağırlığımın
yüzde doksan dokuzu kalbim.
Hiçbir cadde taşıyamaz beni şimdi.
Dokuz köy gezdim
dokuzundan da sürüldüm.
Dokuz kez âşık oldum
dokuz kez dağıldı yüzüm.
Verdim varımı yoğumu.
İçimin ikliminde
soyu tükendi kuşların.
Güneşim ısıtmıyor artık.
Kimin umrunda?
Bazı yokuşlar bitmek bilmiyor
ve sıkıldım tırmanmaktan.
Damarımda akan kan değil benim,
kopkoyu bir keder tüm vücudumda.
Yosun yeşiller solmuş üstelik,
kökler kuruyacak yavaş yavaş.
Tamam ama kimin umrunda?
Doğrusuyla, yanlışıyla,
bütün ihtimalleriyle,
yolcu eksilten kırık gemimle,
ölçüsü olmayan hatamla,
yönü sapmış pusulamla,
bünyemin yüzde doksan dokuzu
acıyor benim.
Hep iyisi olsun diye denedim.
Söylesin biri hadi,
kimin umrunda?
