Günün en güzel saatlerinin gece olduğunu düşünürdüm
Oturur bir başıma saatlerce şarkı dinlerdim eskiden
Kokulu mumlar yakar, dünyanın en güzel yerinde hayal ederdim kendimi ben eskiden
Yazılar yazardım ben eskiden sevdiklerime
Biriktirirdim her şeyi anı diye, sevdiklerime dair ne varsa
Normal bir insanın çöpe atabileceği, toplayıp biriktirmek aklına bile gelmeyeceği şeylerden bahsediyorum
Şimdi örnek vermeyeyim gülersiniz siz bana
Hep planlar yapardım ben eskiden
Özel bir gün olmasına gerek yoktu
Sevdiklerime kendini özel hissettirmek için
Hep mutlu etmek isterdim onları
Binbir türlü şey düşünür
Her daim hazırlıklı olmak isterdim eskiden
Olurdum da
Sadece küçük bir gülümseme görmek için
Evet evet birkaç saniyelik o gülümsemeyi görmek için onların yüzünde
Saatlerce, günlerce, bazen haftalarca uğraşırdım
Başarılı da olurdum aslında
Ama insan bazen saatlere, günlere bedel olan o birkaç saniyelik gülümsemeyi kendisi yaşamak istiyor.
Yaşayanlar bilir, normal bir gülümseme değildir o
Tatlıdır, yıllar sonra bile hatırlanır
Tadı damakta kalır
Eski bayramları yaşatır insana
Yeniden yeniden yaşanmak istenir
Fakat yaşanır mı?
Her yaşanan bir olur mu?
Bir de sevginin karşılıksız olması gerektiğine inanırdım eskiden
Lakin her şeyin karşılıklı olduğu bu dünyada
Sevgi de karşılıklı olmalıymış meğer
Dünya o kadar berbat bir yer mi olmuş?
İnsanlar mı çok çıkarcıymış?
Günün en güzel saatlerinin sabah olduğunu düşünüyorum şimdilerde
Yalnız başıma balkonda oturup
Saat henüz sekiz bile değilken
Ve kahve içip dışarı seyrederken
Şarkı dinliyorum bugünlerde
Sevdiklerime değil beni sevenlere yazıyorum o yazıları artık
Anı diye biriktirmiyorum mesela her şeyi
Hatta bazı biriktirdiklerimi atıyorum
Ve eskisi gibi yedek planlar yapmıyorum
Zamanı gelince düşünüyorum
Kafamda sürekli dolaşmıyor onları mutlu etmek için bir şeyler yapmak
O saatler alan, günlerce uğraştıran gülümseyi ben sadece beni sevenlerin gözlerine bakınca yaşıyorum artık
Ve bunun çok daha kıymetli olduğunu biliyorum artık
Sevgi de karşılıklı olmalıymış
Seni hiçbir sebep yokken seven insanlar olmalıymış hayatında
Dünya çok güzel bir yermiş
Sadece bazen çıkarcı insanlar çıkarmış insanın karşısına
Şimdi daha iyi anlıyorum tüm bunları
Ve şunu sakın unutmuyorum
Siz de unutmayın diye söylüyorum
Kim olursa olsun
Birini ne kadar seversen sen
Sen değil ben daha önemliyim denmeliymiş
Kendini daha ön plana almalıymış insan
Çünkü gece olunca
Ve odada tek başına kalınca
Boş boş tavanı seyrederken
"Kim olursan ol ne istersen yap
Sen de bu dünyada tek başınasın"
Çalarmış insanın kafasında.
Sema Doğan
2020-09-17T01:26:48+03:00Ben de şiir tadı alamadım ama kalbime dokundun.Kalemine sağlık..
Sena Türkmen
2020-09-16T14:53:06+03:00Bir günlük tadında bir yazı olmuş. Gayet açık bir monolog. Beni düşündüren bir şey ya da bir derinlik yakalayamadım, üzgünüm. Hislerinizi daha şiirsel ifade edebilmenizi, kelimelerle daha güzel oyunlar kurmanızı dilerim. Sevgiler...
Esma Çalışkan
2020-09-16T13:38:16+03:00Buraya yazılan her bir yorum benim için çok kıymetli yorum yazan ve yazacak olan herkese çok teşekkür ederim
İbrahim
2020-09-16T13:07:22+03:00"Sevdiklerime değil beni sevenlere yazıyorum o yazıları artık"
Ben de sevilmenin sevmekten daha büyük ve daha saygı değer olduğuna inanıyorum. Duygularınızı çok güzel ifade etmişsiniz. Çok beğendim. Kaleminize sağlık. Son kısma da katılıyorum.