Yedi günde yaratmış büyülü, koca, yaşlı evren.
Levh-i Mahfûz’da yazılmış, bütün sırları insanın.
Topraktan kalkar, insanın alnına yazılmış tozu.
Saklar, Adem'in kötülüğünü havada toz bulutu
Havadaki bir toz tanesi döndürür, değirmeni.
Değirmendeki buğday tanesi doyurur, insanı.
İnsan odur ki nefsini doyursun en güzel aşkla.
Âşık gönül değirmenini kendi döndürür, acıyla.
Zaman oldu ki Bülbülî de sandı, kendini insan.
Meğer ki hiç öğütülmemiş cananı elinden can.
