son kez açan akşam sefası ve saldırgan dişisi buğdayın,

son kez tıngırdasaydı da teller,

aklım kalmasaydı.

son kez leylak ruhumda, kanımda, damarımda.

elvedanın süzdükleri miyim ben bilincimden?

kısalan saçların izleri ömür boyu lavabolarda yaşar.

son kez kalkınmalıyız sevgiye belki,

son kez politik bir yalnızlıktan düzlüğe çıksaydı sonbahar,

aklım kalmasaydı.

buruk balkon köşelerinde ölümü hatırlamasaydım.

bir çocuğu azarlar gibi kalkıp,

yatağımın altına solumasaydım.


son kez perde kırmızı değil.

değil dediysek işte, sonlar sakarlığımın cilvesidir avcumda.

son kez.

bizi bir sekseğe çizdiler baldırımızdan.

son kez şımarsaydık bir akşamüstü yorgunluğuna.

öpüşler fışkırsaydı ağzımdan dudaklarına.

aklım kalmasaydı.