Adını bilmediğim sokaklara ayak bastım o gün
Ruhum kaçtıkça ben kovaladım
Sana değil
Bana değil
Sokaklara kaçtı ruhum
Yeşil, sulak parklardaki çardaklara kaçtı
Yoruldu
Oturdu
Onu yakaladım, sordum
Dünyadan kaçıyorum dedi, elbet bitecek
İnsan denen varlığın elleri
Elbet yakamdan düşecek
Son nefesini vermeden bu imkansız dedim
Ölümün onu kurtaracağını biliyordu
Ama umut ediyordu, kaçıyordu elsiz ayaksız
Elsiz ayaksız
Kaçıyordu
