Gide gide varamadığım sokakların
Önünden geçiyor sığamadığım yokluğun.
Gidişini açıklayamıyorum lambalara
Bomboş bir evin yolcusuyum bu akşam
Utangaç adımlarımın kaçıncı kayboluşu
Sayamadım, ardından baka kalan mısralarımı.
Anlatamıyorum saçlarını başka türlü:
İçimdeki platonik kelebeklerin ölürüm dediği yerde
Durmuş, birbirimizi anlamayı bekliyoruz.
Sen arkanı döndüğün her akşam,
Yalnızlıktan çocuklar var sokakta
Hepsiyle iyiyim hepsi de arkadaşım.
Göz göze gelememenin bir kaldırım boyu
Uzaklığı, ellerin beni evlere koyamayan.
Dön arkanı bu akşam hadi
Sussun içimdeki kainat
Pencereleri ışısın evimin
Mavi kuşlar konsun balkonuna
Sen geç sokağımdan bir.
Lambalar sussun, kelebekler gülsün
Sen gir kapımdan.
Ağzına kadar gri odalarımın
Rengarenk açan çiçekleri seni beklemelerim.
Gülüşlerini dök saksılara,
Perdelerini aç sana deliren tavırlarımın
Süpür içimdeki şeytanları.
Ne anlatabiliyorum, ne de açıklayabiliyorum:
Öyleyse, dök içini evimin kanepelerine
Tamamla beni bu akşam.
