Bu art arda gelen sesler

Hiç kesilmeyen biplemeler

Ahenkli çığlıklar delirtti beni

Bir zamanlar aklım yerindeydi


İçine doğduğum dünya

Bana kendim olarak yaşama şansını

Hiçbir zaman göstermedi


Kollarıma yapışan kelepçe gibi dostlar

Bir sivrisinek misali emen kanımı

Ve asla tutup da kovamadığım akrabalar

Bunlar küfre alıştırdılar beni

Bir zamanlar üslubum yerindeydi


Ağzımı her açtığımda

Elinin tersiyle vuranlar

Fikirlerimi keskin bıçaklı kazanlarda öğütüp

Akşam yemeğinden sonra çöpe atanlar

Karşısında saydamlaştıklarım çürüttü beni

Bir zamanlar ruhum yerindeydi


Şimdi bana tekmeler savuran

Pis avuçları içinde benliğimi hiçe sayan

Beni delip geçen kırmızı gözlerin,

Sivri dillerin sahipleri

Bir zamanlar emrime amadeydi.

İçine doğduğum dünya

Bana kendim olarak yaşama şansını

Hiçbir zaman göstermedi.