Ben miydim konuşan başkası mı?
Kafamın içinde çınlayan incecik melodi,
kimin sesiydi bu durmaksızın öten,
camdan okyanuslarda kaybolmuş,
durmaksızın çınlayan ve çınlayan.
Ben değildim konuşan, başkasıydı,
konuşan hep başkasıdır,
dil hep başkasınındır,
aynadaki yabancı gibi,
Başkası konuşmayı bırakmayı bırakmıyordu.
Ben devleşiyordum gecenin kıyasında,
cüceliyordum bir anda başka başka anlardı bunlar,
şimdi düşününce geçmiş zamanın belirsizliği,
bir şimdi var elimizde
hep daha fazlasını isteyen.
Orada ulaşmak çok kolay,
biraz yasa, biraz özgürlük, biraz delilik,
biraz adalet, biraz histeri, biraz nevroz,
biraz sapkınlık, biraz istenç, biraz her şey
ve hiçbir şey, şimdi, sahip olduğumuz.
Hepsi olunca bütünleşecek ve bir olacak,
şimdilik ona çeyrek var.
