Sokaktayım.

Hiçbir olayın gerçekleşmediği,

evlerin ve hatta çöplerin bile

bomboş bırakıldığı sokaktayım.

Köşedeki çınar altına oturdum,

durduk yere ne işim var burada?

Korkulardan uzak bir yerdi tek isteğim,

bir baktım korkunun tam içindeyim.

Bir çalıntı gölge düştü gözlerimin önüne,

nereden bakarsan bak bir cenazeyim bu kente.

Eylülün ortasında,

bileklerimde kurumuş kan

ve çınarın dibindeki mezarlık.

Azıcık uzansam mı?

Bir rüya mı görüyorum yoksa?

Karşıdan bir adam bakıyor çınara

Ve bir yaprak düşüyor sol omzuma.

Susuyorum.

Tamam affediyorum

ama korkuyorum.

Vazgeçmiyorum.

Vazgeçmek biraz da yok etmektir kendini.

Vazgeçmiyorum

ama yok oluyorum.

Bir çalıntı gölge kalıyor sadece geride

karşıdaki adam şimdi yok yerinde.