I. Encam-ı ser-encam
Yüzümü dön, seçemiyorum
Kaldırıyorum örtüsünü ölü zehirlerin
Bir aksin peşinde yitirdiğim sevgiler,
Kurşun karası geceler geliyor dizlerime
Zıkkım uykular, uzakların gelmezliği,
Bir küllüğe bakıp ağlamak yeniden
Meğer yalnızca yaşamakmış sözün anlamı
Hayır, bunlar benim ışıklarım
Söylemek tar sesi ve ekmek parçası
Çekilmişim köşesine yalnızlık ki eyvah!
Söndürüp, uyuşup soğuğunda tenhalığın
Kaldırıp başımı yeniden kime konuşayım
Kime kanattırayım burnumu vefaya tutunsan
Biraz yorulmak alsan bileklerine
Biraz kızıl,
Beni alıp taşlarına vursan
Anlamasan ne var?
Açsan avucunu bir taze çiçek gibi yaraya meyyal
Yarını çekip gün eden nedir?
Anlasan
Çeşmeler kuruyor saçlarına doğru
Bir dua saklıyorsun bir zarfta neden?
Beni tanrıya bırakıyorsun tanrıyı bana
Kaçmak da gitmektir sanıyorsun
Gitmek de bırakmak yazgısını kurcalayana
Saklanma
Sana beni getirecek zamanlar defterinde
Yağmurlara tutuyorsun, külüm çamurlanıyor
Ateşime üflüyorsun yolların mı bağlandı?
En baştan diyorum hiçbir şey kadar baştan
Kalkıp bir izlerine boyanan her şeyden uzağa
Gitmek buysa gidiyorsun
Emanetse de sende kalsın isterim
Kucağımı bile alıyorsun
Yanılıyorum bir yangın buza kesiyor
Boynum eğiliyor, uykular sana düşman
Gün doğuyor sanıyorum.
II. Perva Çiçekleri
Yıkadım yüzünü aynalardan
Mendiller beslemiştim oysa gözlerini silmeye
Derman diyip üşüştüğüm yaraların,
Takılıp düştüğüm alların, karaların,
En beyaz sayfanın en doğrusunda yaşamam
Benim en ağrıyan yanımmış meğer
Heves et sevgilim, yarından güzel bahane yok
Kes hatrını hatıradan aç geçmiş günler de tok
Alıp dudaklarına süremediğim ellerim şimdi
Kuyularda kuduruyor
Ellerim ne çok
III. Remmaller Öldü Sevgilim
Sen şimdi bir vefayı rendeliyorsun içimde
Toplayıp peşime çiçeklere veriyorum
Olmazı da olmaz bir denkleme ilişiyor
Vallahi yaşam bundan fazla değil diyorum
Sormadığın hatrımda camlar,
Gözümde renkler, ihtişamlar kırılıyor.
Muhtemeller düşlüyorum.
Şimdi meraksa baktım ateşin koyu küresine
Okumak durdu sırtında üşüme
Yazdım alın yazını:
Bir sigara içeceksin, bir yürekten geçeceksin
Yaşamak diyeceksin ne şehir ne şiir
Yaşamak daha ne öfke ne sevgiden gelir
Sonu susup gitmekse eğer
Yaşamak diyeceksin;
Bir güzel gün içinmiş meğer.
