Candan değil
candan değilmiş hiçbir aşk
söylediğin tüm sözler canımı yakar
durma hatırlat
durma hatırlat kendini
akmasın içime zindanların yarattığı boşluklar
kendin koydun Tanrı'nın tüm karmaşasına
senin hüznün bir karmaşadır
kendin kullan şimdi hüznünü durma
ne olur bırakma verdiğim emekleri
sükûta buladığım saatleri
yürütürken en can alıcı noktasından
ne olur bırakma sallandırdığın değişmezliği
değer miydi?
insanların küçüklüğüne henüz inanmazken
ayın denizin sahibi sana sığınırken
değer miydi suskunluğun bakışlarını bana değişmen?
