Bir fotoğraf...

altına çok şey yazılabilir

birini güldürürken başka birini saatlerce ağlatabilir

kiminin hayatı, kiminin hayali oluyor işte.


Bir cümle...

bazen çok zordur kurması, ağır gelir

bazense kanatır en olmadık yerde


Beş dakika...

yirmi dört saat içinde kimine fazla, kimine hasret


Sen gel de saniyeleri sayana sor

duymak için saatlerce bekleyene

görmemek için dua edenlere


Nereden bileceksin duyulmasın diye sesin

son ses açmayı müziğin

suyun altında tırnağını etine göme göme

belki bir belki iki saat


Sonra çöküp bir beton zemine

öylece boşlukta

yahu sen nereden bileceksin

orada öyle mutluyken

burada kahrolmayı


Bilme de zaten

bilme ki

bu savaşı kazanan biri olsun kağıt üstünde


Söylenmeyen onca söz

sarılmak için beklenen onca an

yaşanmadı seninle birçok anı

zaten hakkım da değildin ya

benim gibi yetinmeyi bilmeyen birine

fazla bile.


Canımın içi,

seni orada güldüren her şey

beni burada ağlattı

hatta o kadar çok ağlattı ki

kalbimin ritmi değişti


Ama hiçbiri senin suçun değil

o yüzden sana kalbim acıyor diyemedim

midem bulanıyor dedim

biraz zorlasan anlardın yalan söylediğimi


Artık kalbimin yükünü taşıyamıyorum

gerçeklerin yükünü taşıyamıyorum

düşündüğüm zaman kalbimi yerinden söken bunca acıyı

sana ayırdığım yerde sadece sen vardın çünkü

bunca şey dar geliyor.


Ama dedim ya canımın içi,

bunların hiçbiri senin suçun değil

bu aşk;

kalbimle benim aramda

halledeceğim

biliyorsun, hep hallettim.


Ah be canımın içi,

bunları okursan sakın kızma bana

yüklenme kendine

söyleyemediklerimi duysan

ah içimi bir görsen...


Bilmenin ve görmenin ağırlığını sana anlatmayacağım

dilerim hiç öğrenme

dilerim yıllar sonra yanımda birini gördüğünde

kalbin sızlamayacak kadar unutmuş ol beni

dilerim bu yangında hiçbir zaman yanan olma


Kabullenmekle sevmek arası incecik bir çizgi

ben o çizgide yürürken kaç kez düştüm

senden artık yaralarımı saklıyorum

çünkü bu yaraları birlikte açtık


Canımın yandığını görürsen

canın acır diye

onca yarayla sessiz sessiz yürüyorum

bazen sesim çok çıkıyor kusuruma bakma

hepsi canımın acısından


Seni aramak isteyip arayamamamın sebebi

beni biraz üzdü

biraz kırdı

biraz da öfkelendirdi

ne şanslı seni hesap kitap yapmadan arayanlar

ne şanslı yolunun sana çıkacağını bilenler


Ben çıkmasa bile yürüdüm

bir imkansızlığa

çaresizce

kalbimde kıymık

öylece yürüdüm

yanımdaki hayalin bile güzeldi çünkü


Senin aklın alıyor mu?

sana ellerimde çiçek

binbir umutla

kalbimde sadece sevgi

sana koşarak gelmenin hayali

beni artık sadece üzüyor


Canımın içi,

senin mutluluğun beni mutlu eder

ama sizin mutluluğunuz beni mutsuz ediyor

kusuruma bakma

seni gördüğümden beri

sadece kalbimle düşünüyorum

keşke aklımla da düşünebilseydim.