Bir fotoğraf...
altına çok şey yazılabilir
birini güldürürken başka birini saatlerce ağlatabilir
kiminin hayatı, kiminin hayali oluyor işte.
Bir cümle...
bazen çok zordur kurması, ağır gelir
bazense kanatır en olmadık yerde
Beş dakika...
yirmi dört saat içinde kimine fazla, kimine hasret
Sen gel de saniyeleri sayana sor
duymak için saatlerce bekleyene
görmemek için dua edenlere
Nereden bileceksin duyulmasın diye sesin
son ses açmayı müziğin
suyun altında tırnağını etine göme göme
belki bir belki iki saat
Sonra çöküp bir beton zemine
öylece boşlukta
yahu sen nereden bileceksin
orada öyle mutluyken
burada kahrolmayı
Bilme de zaten
bilme ki
bu savaşı kazanan biri olsun kağıt üstünde
Söylenmeyen onca söz
sarılmak için beklenen onca an
yaşanmadı seninle birçok anı
zaten hakkım da değildin ya
benim gibi yetinmeyi bilmeyen birine
fazla bile.
Canımın içi,
seni orada güldüren her şey
beni burada ağlattı
hatta o kadar çok ağlattı ki
kalbimin ritmi değişti
Ama hiçbiri senin suçun değil
o yüzden sana kalbim acıyor diyemedim
midem bulanıyor dedim
biraz zorlasan anlardın yalan söylediğimi
Artık kalbimin yükünü taşıyamıyorum
gerçeklerin yükünü taşıyamıyorum
düşündüğüm zaman kalbimi yerinden söken bunca acıyı
sana ayırdığım yerde sadece sen vardın çünkü
bunca şey dar geliyor.
Ama dedim ya canımın içi,
bunların hiçbiri senin suçun değil
bu aşk;
kalbimle benim aramda
halledeceğim
biliyorsun, hep hallettim.
Ah be canımın içi,
bunları okursan sakın kızma bana
yüklenme kendine
söyleyemediklerimi duysan
ah içimi bir görsen...
Bilmenin ve görmenin ağırlığını sana anlatmayacağım
dilerim hiç öğrenme
dilerim yıllar sonra yanımda birini gördüğünde
kalbin sızlamayacak kadar unutmuş ol beni
dilerim bu yangında hiçbir zaman yanan olma
Kabullenmekle sevmek arası incecik bir çizgi
ben o çizgide yürürken kaç kez düştüm
senden artık yaralarımı saklıyorum
çünkü bu yaraları birlikte açtık
Canımın yandığını görürsen
canın acır diye
onca yarayla sessiz sessiz yürüyorum
bazen sesim çok çıkıyor kusuruma bakma
hepsi canımın acısından
Seni aramak isteyip arayamamamın sebebi
beni biraz üzdü
biraz kırdı
biraz da öfkelendirdi
ne şanslı seni hesap kitap yapmadan arayanlar
ne şanslı yolunun sana çıkacağını bilenler
Ben çıkmasa bile yürüdüm
bir imkansızlığa
çaresizce
kalbimde kıymık
öylece yürüdüm
yanımdaki hayalin bile güzeldi çünkü
Senin aklın alıyor mu?
sana ellerimde çiçek
binbir umutla
kalbimde sadece sevgi
sana koşarak gelmenin hayali
beni artık sadece üzüyor
Canımın içi,
senin mutluluğun beni mutlu eder
ama sizin mutluluğunuz beni mutsuz ediyor
kusuruma bakma
seni gördüğümden beri
sadece kalbimle düşünüyorum
keşke aklımla da düşünebilseydim.
Serhat Karaman
2021-01-05T19:08:26+03:00Ahhh... Acılar, ne tatlıdır acılar. İnsana neler yazdırıyor öyle, insan acı çekmemeli yazmak için. Yüreğine sağlık.