Mesela ben bu baharı kendi ellerimle yitirmeyeceğim,

kendi ayaklarımı keseceğim girmek istemediğim yollar adına,

her zaman cebimde taşıyacağım Sylvia’yı,

ahkamı hiçe sayıp içine tüküreceğim medeniyetin,

kaosa sebep olacağım kesilmesin diye saçların,

yeni bir ahlak kuralı gibi uzanacağım bileklerine,

sırtına sevdiğin çiçeklerden bahsedeceğim her sabah, her öğlen, her saniye

ve sen yeni bir sabaha uyanacaksın -çapaklarına değecek dağılmış saçların,

odanın kapısı hangi ayda olduğumuzdan habersizce aralık olacak,

perdenin olmadığı yerlerdeki ışığı süzgeçten geçirmelerini izleyeceğim göz kapaklarının;

böyle bir resmin mümkünlüğünü hayalimden saklayamazsın.