Yaşıyorum... cesurâne saçmalıkları ibret bilerek

insan tortularıyla kasvetlensem de...

yaşıyorum antik esintiler taşıyarak

bezgin sözler bunlar

fakat susmak ta konuşmak gibi usulsüz

önceleri aklımda yokken soluğumun istikameti

ufukları açayım derdim sabahlara dek

sonra bir ses sayfalar arasından dedi ki

vazgeç, artık ölüsünüz


Başımın etrafında cehaletli nizam tınısı

buna seyrelmiş kalp atışlarım eşlik ediyor

ilgisi bulunmayan bu gece yarısı,

ıslak imzalar

anlaşılan bir şeyler biraz daha bitiyor


Pay edilmişim, her şeyin arasındaymış alâkam

bilemem hangi yokluktan terfi edildim varlığa

saçma ve yokluk izleri taşıyorum

oysa bilirim bunun da yanılmak olduğunu

hep aynı karanlıkla lekeli düşüncem

bulandırmaya değmezmiş hayat diye soluduğumu


Ne aklın ne de hissin

hayrı dokunabilir artık hayatlarımıza

basit bir kaos olmaktır artık nasibim

çünkü cihanda hızla azalıyor his ve zekâ

bunun için her mücadeleyi ağzımda erittim