Hayattaki en zor durum, yaşarken cehennemin bir parçası olmaktır. Ölmekten bile daha beter bir durumdur bu. Hiçbir yere gidemez, kaçamazsınız. Ölene dek bu yazgıyı kabul etmek durumunda kalırsınız. Gülerken bile ciğerleriniz yanar, kalbinizde büyük bir boşluk oluşur. Mutsuzluk, onların mesken yeridir; cehennem alayıdır. Varoluşlarında büyük bir sanrı dolaşır. Zehir gibidir; dokundukları her şeyi dönüştürmeye başlarlar.
Hayatta hiçbir duygu baki değildir. Her güzel şeyin bir sonu varsa, her kötü olgunun da mutlaka biteceği kesindir. Öyleyse bir diken için koca bahçeyi tarumar etmek anlamsızdır. Her gün güneşli geçmeyecek; çetin kışlara da sahiplik edecektir. Bırakın varoluşumuz her duyguyu tatsın; yüreğimizin kıvrımlarından acının ekşiliği geçsin, mutluluğumuz hunharca gözlerimizi kırıştırsın. Tek bir duyguyu dahi yaşamadan ölmek ne acıdır. Nasılsa her şey geçecek. Ölüm, heybetli bir adam gibi karşımızda dikilecek.
