Çek kapıyı, gözlerime bak, biliyorum zor olacak
Git artık, ardında bakacak bir şey yok. Gitmek iyi gelecek demiyorum, hatta gelmeyecek; sen de biliyorsun, gittin önceden...
Yine git, sık dişini, kuruyu yaşı yak; bir başına kal Alptuğ, zaten yalnızsın, zaten yalnız hissediyorsun sevdikleirnle bile artık, önüne geçemez oldun madem bu kadar bu hissin...
Var gibi davranma artık, her an acaba o da bir yanlış yapacak mı, çekip gidecek mi diye herkesin gözünün içine bakmak yoruyor elbet; güvenemeyişinin, yakın olamayışının, geçmişteki insanlarla şimdiyi kıyaslayıp durmanın bu tek sebebi.
Paranoyalarına ne demeli peki, yanlış anlamaya müsaitliğin, herhangi bir lafı soğukluk algılayıp "Yanlış bir şey mi yaptım ki, küs mü ki?" diye insanları düşünüp durman, her hareketten nem kapman, herkesin gidici gözlerle bakması, birinin doğum gününü kutlarken bile "Acaba ertesi doğum gününde yanımda olur mu?" diye düşünmeden edemeyişin...
Son ver bu yorgunluğa, git, herkesi sil, kimseyi alma hayatına, bir sen kalana kadar git, daha kötüsü olamayacağını bilip rahat uyursun en azından bir kerecik. Biz bize kalalım, emin oluruz hiç yoksa; çek kapıyı çık, arayan olmaz ki dönesin.