Jilet kesiğiyle acır gece;

Göğün enkazı altında,

ben bir.

Aceleci ayaklardan kopar adımlar,

Sesiyle bilenir geceye şehir;

Sükunetine kasıtlı, tecavüz buna denir!


Yeter mi hiç? Kirlendikçe kirlenir.


Parkelerce, asfaltlarca toprak

Diri diri lahite tıkılır 

Binalar arasında ağaçlar ezilir

Ağzına taş sokulup kızdırılır deniz

-hani ya biz? yok gidecek yerimiz-

Göğün altında enkaz, 

benimle bir.


Külümü silkelesem şehrin üstüne, 

Külüm düşer, 

Şuracıkta incinir.

Bir dürüstlük boyu uzağında insanın insan;

Uzağı alıp içine koysan, oracıkta kinlenir.


Gaza basar şoför, bindiğimledir;

Işığa basar, 

Gözüme basar.

Bir durakta inerim evime diye

Binmemiş gibi inerim, sokağım mimlenir.


Su vurur yüzümden yüzüme,

Dişlerime değin vurur, soğukla birleşir.

Nefesime yol biçen rüzgar,

Dudağımda çığlık iziyle derinleşir.

Yağmurdur derim kesik, ince

Dinmeye durur

Karşıma sen diye dikilince.


Göğün altında gece, 

enkazında dinlenir.

Gördüklerimin hepsi bir,

Ben bir.