Beni sensiz kalmaya mahkum bıraktın,
Sensiz yaşamayı tabiki de öğreneceğim.
Ama ben bu sessiz yaşamımın içinde.
Yeni çiçekler ekerken, çiçeklerimi kopartma.
Sensiz zaten paramparçayken,
Zorlanıyorken, neden yapıyorsun?
Neden hatırlatıyorsun kendini bana?
Çiçeklerimi kopartma.
Sen gelsen de geri gidiceksin,
Biliyorum.
Fakat nereden biliyorsun diye
Sakın sorma bitanem.
Seni özlemediğimi mi sanıyorsun?
Çiçeklerimi sularken kendi göz yaşlarımı kullanıyorum.
Bilmiyorsun.
Her gece yaşlarımı biriktiriyorum.
Her zaman çiçekleri solan bir bahçenin,
Filizlenen yeni tohumları vardır.
Dedin bana, bırak beni başka çiçekler açtırayım kendime.
Çünkü eğer bana su verirsen bahçemi alırsın.
Alma.
Beni sen sensiz bıraktın.
Söyledim yapma diye ama dinlemedin.
Şimdi lütfen,
Beni daha fazla üzme.
