Mutluluk aç, yokluk susuzdu.

Varlık bana ölüm getirdi. 

Oysa gariplik ne güzel meziyetti.

Yakılacak dünyanın altına odunlar atar,

Sevdiğim kadının saç tutamlarından şiir köprüleri kurardım.

Çirkinlik doğamda var.

Hiç limanlarda beklememişim meğer.

İçimin trenlerinin varacak yerleri varmış hep.

Benim çillerim hiç parlamamış koyu gece güneşlerinde. 

Benim Nur'um perdelerinde sisli,

Benim günüm onunki ile uyanmaz.

Çirkin bakar gözlerim!

Ben onunla yanamam ki.

Cesaret solda sıfır onun azmine

Uykularım, cüzzamlı birer kabus

O uyuyamaz!

Düşsün yakamdan artık!

Defolsun benden!

Ben ona pişman olup onda yaşlanırken;

Şafaktan başlar özlemlerim.

Kuşluk, kuş besler incir dağıtırım gırtlaklarına.


Varlık bana ölüm getirdi.

Garipliğim yaktı dünyayı.

Hiçlikte anlaştık nihayet!

Birden çıkacak ruhum bedenimden.

Yokluk ne güzel şaşaadır.

Kimliğin alnında yazılıdır.

Defolsun benden!

Görsenize onu boğan karanlığımı!

Benim yollarım ona çıkmaz. 

Benim bulutlarım onda yağmaz. 

Bal kabağım olsa bile dönmez ki prensesin arabasına!

Ki ben bu masalın prensesi değilim

Çirkinim, korkağım, uzağım.

Onun ışığında kurutmayın balçık uğultularımı.

Közlemeyin bağra açık mektuplarımı.

Sesi kulağıma çığlık. 

Uyandırmayın beni akıl tutmaz seraplardan

Defolun benden!

Sakın getirmesin rüyalarına beni!

Kirletmeyin düşlerini, 

Defolun benden!

Unutmayın!

Ben, bu cihanın mavi gözlü cihangiri, 

O ise kamburuma ağır gelen bir garip peri.