Bir fon müziğinde harcarlar belki beni de
Sesim aptal insanlara erişir.
Kutlarız bunu,
bir kaç imza veririm,
Bir kaç satırın altını çizerler.
Kendi dar görüşlerine çekerler anlamlarımı,
Hep öyle yapmadılar mı?
Ne anlamı var ki yazmanın,
kelimeleri doldurmanın, gözyaşıyla ıslatmanın...
Bazen yalnızlıkta haşlanırım.
Derim yumuşar, o zaman anlarım derim insanları,
Belki aralarına karışırım derim.
Sonra altı çizili bir kaç cümle okurum;
Kendimce anlamlar yüklerim daracık cümlelere,
Beğenmem kendi anlamlarımı.
"Sen yaz o zaman bir kitap yaz, bir roman... "
"Yok! " Dedim "istemem! "
Altını çizerler sonra okumadan,
şatafatlı iki cümle görürler altını çizerler,
Orada burada söylerler.
Anlamı bozar, yüceltirler kendilerince
Hep öyle yapmadılar mı?
Bir kitap sordu bana birisi
sana vermiştim dedi
"Atmışımdır! " dedim, " Beğenmezsem atarım ben! "
Kızdı biraz; "notlar almıştım, bazı yerlerin altını çizmiştim."
Gittim aynı kitabı aldım; açtım bir kaç rastgele cümleyi çizdim okumadan.
O cümlelerin sağına soluna bir kaç not ekledim bir bok anlamışım gibi. "Buldum" dedim, "Atmamışım" geri verdim.
Bir kaç ay geçti farketmedi hiç.
Bir çok insan gibi,
o kitap da raflarda kuruyup gitti.
