eskiden ne zaman korksam
yüzümü avuçlarının arasına alırdın
gülüşünden çiçeklerin filizlenmesini izlerdim
bilirdim bildiğini
ektiğin her tohumla bu soğuk dünyayı nasıl güzelleştirdiğini
sen hep benim çoban yıldızımsın
annem ve yol göstericim
şimdi bunu söylediğim için affet
söz verdim biliyorum
ama hala ara ara korkuyorum karanlıklardan
bir keresinde demiştin ki
"tüm kapılar açılır inanana"
ben de inandım sana
hala inanıyorum sana
hala korkuyorum ama
sapına kadar kadındın
dişinle tırnağınla çalışır
iki elinle kavradığın her şeyi koparırdın
Allah inancın ve o inançtan da büyük kalbinle
seni sevdiğimi hissetmiş miydin
en şımarık anlarımda?
sık sık kahve içip daha sık seni düşünüyorum
gerçekliğin çoktan mazide kaldığı,
herkesin her zaman meşgul olduğu bir şehirde
senin hayata atıldığın yaştayım
sormamı mazur gör
korkmuş muydun? çünkü ben dehşete kapılmış haldeyim
bana bir keresinde demiştin ki
"tüm kapılar açılır inanana"
ben de inandım sana
hala inanıyorum sana
pek ala öğretmiştin sen bana
sevmek ne kadar da harika
