Bir gün tüm olacaklardan habersiz uyandım,
Güneşin aydınlığını karartan hâletiruhiyemle.
Yürüdüm çok da sevmediğim sokaklarda,
Bana verdiklerini düşündüm hayatın,
Daha doğrusu çaldıklarımı ondan.
Kimse öğretmedi bana çamurda yürümeyi,
Ya da nasıl koparılır dikenli güller...
Kirlettim kendimi, kanattım ellerimi,
Yoruldum.
Başkalarının gözyaşlarını silerken,
Kendi gözyaşlarımda boğuldum.
Sonra bir gün seni gördüm,
Tüm o acı kahkahalardan sonra,
Gözlerindeki tatlı gülüş aldı aklımı,
Ruhuma verdiğin avuntu da cabası.
Herkesten sakladığım hayallerimde sen,
Gün doğarken de gün batarken de.
Aramızda bir şey var, her şey var,
Ya da hiçbir şey yok,
Bu aklımın çocuk oyunu.
