Yitik bir düştük sanki çocuk yüreklerde
Yenik düştük kavgaların büyüğüne
Kaskatıydı yürekleri ve de silahları
Tüm sazlar bizimdi ve bizdeydi tüm erbaneler
Lakin tuzaktı bize türküler
Uzaktı bize huzur dedikleri
Vah etsek
Vuku bulmazdı dudaklarımız ah demeye
Süreğen bir mengenede sıkışıp kaldık öylece
Süregelen yaralarımız kanadı hepten
Sarmaya ne bir ilaç vardı ne bir atlas
Haykırmaya bir gıdım mecalin olmaması aşikardı zaten.
Sustuk beraberce
Ve galiba Tanrı hiç olmadığı kadar dargındı bize
Süphesiz öyleydi
Yoksa o anlardı akışını türkülerimizin.
