971

olmayan bir otobüsle

akıl hastanesinin önünde,

bir sigara yaktım. Geri dönmek için.

Merak ediyordum, sonumun,

ne zaman orası olacağını.

Ve sonra kafasının üstü üç numara,

traşlı, bir dahi,

kolunda yüz kırk kilo annesiyle

beraber.

Bana doğru yaklaştı gülümseyerek.

Çok garip ve çok çirkin,

göründüğümü söyledi bana.

Daha önce bu kadar dürüst

ve özgün, biriyle,

karşılaşmamıştım.