971
olmayan bir otobüsle
akıl hastanesinin önünde,
bir sigara yaktım. Geri dönmek için.
Merak ediyordum, sonumun,
ne zaman orası olacağını.
Ve sonra kafasının üstü üç numara,
traşlı, bir dahi,
kolunda yüz kırk kilo annesiyle
beraber.
Bana doğru yaklaştı gülümseyerek.
Çok garip ve çok çirkin,
göründüğümü söyledi bana.
Daha önce bu kadar dürüst
ve özgün, biriyle,
karşılaşmamıştım.