Âh geldi vardı dilime.
Umut gözlerimde, paralar battı.
Dün olmayan bugün varmış gibi.
Çocuk düşüşlerinden bir zaman, o da bitti.
Gözyaşlarım kafamdaki sesleri susattı,
Kafamdaki sesler, zaten bir garip.
Olacakların farkındalığı, tepemde bir lamba.
Lamba, yaşamın içinde kendi farklılığında.
Biraz aciziyet, biraz acı, gücünü yenilmekten alan.
İstenmeyen bu, farklılık bu, bu anlatılamayan.
Gerisi, kendimi beni tanımayan insanlara anlatırken kolay.
Zaten kendimi tanımadan önce sakınır da ağlamam.
Âh be!
Çok büyük işler durağını geçtim az evvel.
Attığım adımlarda hantal bir adımın eli.
Yanımda yok olmanın bir zannı,
Aramızda belli belirsiz bir fısıltı.
Etrafta bir karanlık, çaresizlik tonunda
Radyoda bir kadın sesi, sonrası aydınlık.
Geçmişki fark ettim, tutulan bir ışık.
Aynı ton, aynı düşüş, farklı bir çocuk.
