geçici deliliğin kalıcı yokluğu...
bu bir düşünce değil elbette
buna hiçbir şey denemez
öyleyse ne diyorum ben;
bolca saçmalıktan başka
kimi inandırabilirim
yaşamak; az ya da çok
herkesi delirten bir şey diye bilindiyse
nasıl ve hangi işe yarayabilir kelimelerim
boşuna
geçer ve gideriz,
teşhis edilmemiş hastalık diye bilinir
aklımızı bir toprağın bağrına dikeriz
nereden başladıysak anlamaya
tam oradan delirir veya filizleniriz
mahşerdir
ağladığını gören gözümün önü,
günlerin hızla tükenmiş aydınlığı düşman
ve atılacak ilk kurşundan hayır yoksa bile
hedef neresi, sevgili kim hepsini bilmeyedir.
ya da en iyisi,
en iyi bildiğimiz şey gibi, kapatalım bu bahsi
tekrar kavuşursa gözlerimiz bir gün
ve anlatacak bir şey kalmışsa
sussun aşkın, sussun aklın şiiri
gözlerimiz cüret etsin anlatmaya
