Otobüslerde, metrolarda, vapurlarda, tramvaylarda… Onu arıyorum. İnsan hiç kimseyi arayabilir miydi, ben arıyordum. Bilinmezliği, var olmamışı, nefret edileni arıyordum. Biliyorum, bir gün beni kendi karanlığına davet edecek, kendi zindanına hapsedecekti. O vakit; yer ile gök inlemeler içinde sevişecek, ortalık yangın yerine dönecek, kâinat yeni baştan kurulacaktı. Ben ise… Hâlâ öldüğüm o çukurun içinde çırpınıyordum.