Darağacında bırakıyorum ayaklarımı özgürlüğe
Kaç asırdır ne ölürüm ne yaşarım
Babamın diktiği darağacında sallanıyorum özgürlüğe
Dökülüyor eteklerimden binlerce renksiz gökkuşaklarım
Belki de darağacında ellerini uzatmış bir Leylaʼyım özgürlüğe
Sevişiyor deli rüzgarla buram buram fikir kokan saçlarım
Darağacındayım kavuşamıyorum özgürlüğe
İçimde beklemekte şad olması gereken bütün “ben”lerim
