Zarfın derinlemesinde armonika

Kabzası ahşap, pipo.

Ayrımlı müşterek koku vardı.

Atmışlar, mutlak yetmiş kokuyor


Benim,

Benim elma ağacım

Üzerinde kepekler, gözyaşları var

Sabahları güneş varmış

Mumlar değilmiş, belledim.


Akın akın insanlarda

Topraktan yaratıklar da vardı,

İntihar ağacına sığınanlar da.


Gözünde kalınca defter

Zarif yapraklı gönül kokulu mektup vardı,

Kendime.


Ben,

Toprağın papatyasıyım.

Deryaların masum balığıyım,

Ben ki yavru kapı tokmağıyım

Ansızın gelen,

Kendime yazıyor.